ที่บ้านของคุณประทีป มายิ้ม เจ้าของ “สวนบ้านมายิ้ม” และในฐานะ “หัวหน้าปราชญ์เกษตรหนึ่งใจ” แห่งจังหวัดชลบุรี แต่ละวันจะคึกคักไปด้วยผู้คนที่มาดูงานเศรษฐกิจพอเพียง…
หัวใจของสวนบ้านมายิ้ม นอกจากจะมีการเลี้ยงกุ้งก้ามแดงแบบชีววิถีเป็นพระเอกแล้ว ยังมีการปลูกพืชชนิดต่างๆ เรียกว่า “ปลูกทุกอย่างที่กิน และกินทุกอย่างที่ปลูก” คือพื้นที่ของบ้านประมาณ 1 ไร่เศษ แต่มีวิธีปลูกพืชพรรณต่างๆที่มีมูลค่าเกินกว่านั้น เพราะใช้ทุกพื้นที่คุ้มประโยชน์มากๆ
“ที่เห็นเลื้อยขึ้นไปบนแท๊งค์น้ำคือต้นพลูที่กินกับหมาก ปลูกไว้ต้นเดียวแต่แตกกอได้ใหญ่โตจนเก็บกินไม่ไหวก็ทำอย่างไรละ ก็ต้องนำไปขายต่อซิ” คุณประทีป ชี้ไปที่ต้นพลู
เจ้าของสวนบ้านมายิ้มบอกต่ออีกว่า แรกๆที่ปลูกต้นพลูก็ไม่ได้คิดว่าจะมีรายได้จากการขายใบพลู แต่ปลูกไปมาก็มีคนมาขอซื้อ ไม่คิดว่ายังมีคนที่กินใบพลูกับหมาก โดยเฉพาะแรงงานต่างชาติ
“ปัจจุบันเข้าสู่ยุค AEC มีแรงงานต่างชาติเข้ามาในประเทศไทยมากมาย ล้วนต่างบริโภคหมากพลูทั้งสิ้น เช่น พม่า ลาว เขมร ฯลฯ โดยเฉพาะพม่าชอบมาก เขามาซื้อเรากินแล้วยังไปพาพรรคพวกมาซื้อจากเราเพิ่มขึ้นอีกมายมายเป็นการขยายตลาดแบบปากต่อปากที่ไม่สิ้นสุดครับ”
แต่หากพูดถึงตลาดหลักของใบพลูจะอยู่ที่ร้านขายดอกไม้ ทุกๆร้านล้วนต่างต้องการใบพลู เพราะเมื่อเศรษฐกิจถดถอย ใบพลูจะขายได้ดีมีราคาสูงขึ้น “เดิมนั้นร้านดอกไม้ขายได้เฉพาะวันโกนวันพระ แต่เดี่ยวนี้ขายได้ทุกๆ นั่นเพราะวิกฤติเศรษฐกิจ” เนื่องจากประชาชนจะซื้อไปเพื่อการบน บาน ศาลกล่าว ไหว้เจ้าขอพร จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพื่อขอความช่วยเหลือจากพระภูมิ เจ้าที่ ศาลตา ยาย หรืออื่นๆ ที่เป็นที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจของประชาชน
“ใบพลูเป็นพืชที่เสพติด และบ่งบอกถึงเศรษฐกิจในช่วงระยะเวลานั้นๆปลูกง่าย โตเร็วสร้างรายได้ อย่างยั่งยืนยาวนานและไม่ต้องการการดูแลมากมายเหมือนพืชชนิดอื่นๆ”
“แรงงานต่างด้าวกินแล้วติด กินแล้วต้องมาซื้อกินอีก ในการซื้อของเขาเราควรแถม เพราะว่าเราต้องการสร้างพันธมิตร รักษาลูกค้า และรักษาทรัพย์สินของเราเองไม่ให้ถูกขโมย” คุณประทีป อธิบายให้ฟัง
สำหรับการปลูกต้นพลูเป็นเรื่องที่ง่าย…สามารถขึ้นได้ทุกๆที่แม้แต่แท้งค์น้ำ และต้นไม้ทั่วไป สร้างอาชีพ สร้างรายได้ โดยไม่ต้องลงทุน เพียงแต่วางระบบน้ำที่เหลือจากการใช้ในครอบครัว เช่น น้ำจากอ่างล้างชาม น้ำที่เราใช้อาบ ล้างหน้าแปรงฟัน ฯลฯ นำมาใช้รดต้นพลูได้หมด
สรุปว่า การปลูกต้นพลูเป็นเรื่องที่ไม่ยาก นอกจากจะขายได้ (กก.ละ 120บาท) ยังสร้างมิตรได้ “จากที่ผมแจกแถมใบพลูให้กับแรงงานต่างชาติ (พม่า) พวกเขามาสร้างอาคารที่เป็นศูนย์เรียนรู้ให้ผมฟรีๆ…นี่คือน้ำใจ นี่คือพืชชี้วัดเศรษฐกิจ ผมเรียกมันว่าทฤษฎีใบพลูครับ” คุณประทีป ทิ้งท้ายได้หมดจดจริงๆ
